Nakładem Wydawnictwa UJD ukazała się monografia dr Aleksandry Kruszewskiej Emoji: emocje w komunikacji i edukacji. Pokolenie XXI wieku jest świadkiem tego, że technologia informacyjna jest wszechobecna, a jej nieunikniony wpływ jest tak oczywisty, że żaden aspekt naszego codziennego życia praktycznie nie dostrzega tego wpływu. Dzisiejsze społeczeństwo jest chętne i przygotowane do zaakceptowania każdej zmiany, jaką technologia jest w stanie wprowadzić w ich życiu (...).

Doskonałym przykładem „produktu” nowych technologii cyfrowych może być emoji, które należy już chyba traktować jako nową jakość kultury, a na pewno jako zjawisko o charakterze fenomenu XXI wieku, które funkcjonuje we wszystkich obszarach naszego życia. (...) Ich wszechobecność nasuwała pytanie: czy emoji stały się już językiem mieszanym, pierwszą globalną lingua franca na świecie? Komunikacja obrazkowa zaczyna przeważać nad kulturą pisma. (...) Fenomen emoji pojawił się jako aktualna tendencja w komunikacji. Dziś na świecie najbardziej cenione są szybkość i zwięzłość. Są to podstawowe wartości interaktywne. Emoji mogą skrócić wiadomość i zwiększyć jej wydajność. Emoji to tak bardzo ciekawe zjawisko, które szybko rozprzestrzenia się na różne media – filmy, książki itp. Jednak wydaje się, że tekst będzie zawsze potrzebny, by dokładnie zrozumieć znaczenie przekazu. Emoji są więc przejawem dominacji obrazu, ale z drugiej strony potrzebują tekstu, aby komunikat, który niosą, był zrozumiały.

Emoji są postrzegane jako produkt ery Internetu. Ich poprzedników można znaleźć w systemach pisma analogowego, na przykład w iluminowanych tekstach średniowiecza i renesansu. Marcel Danesi, zajmujący się komunikacją i semiotyką, wyróżnia trzy główne funkcje emoji: 1. użyteczny „otwieracz” rozmowy (emoji jest używane zamiast powitania), 2. przydatne zakończenie (analogiczne do pierwszej funkcji) i 3. emoji używane również, aby uniknąć ciszy podczas rozmowy (3).

Fenomen emoji pokazuje przede wszystkim, że wizualność i pismo fonetyczne występują bardziej razem i tworzą język hybrydowy. Tak więc komunikacja ludzka w formie pisanej coraz bardziej ewoluuje na całym świecie w formie hybrydyzacji, tradycyjna forma już nie wystarcza do wyrażania aktualnych idei. Związek między emoji a tekstem jest przede wszystkim komplementarny. Nie można jednak uważać, że używanie emoji jest prawdziwym językiem.

Wszystkie przedstawiane w recenzowanej pracy zagadnienia są nie tylko aktualne społeczne, ale też mają istotne znaczenie tak dla refleksji w naukach pedagogicznych, jak i pożądanej dydaktycznie praktyki edukacyjnej. Zda się, że Aleksandra R. Kruszewska staje na bliskim pedagogom stanowisku, że arsenał nowych narzędzi i udogodnienia wynikające z rozwoju technik informatycznych mają lub mieć mogą znaczący wpływ na tradycyjny proces kształcenia. Powstające i stale przeobrażające się technologie informacyjno-komunikacyjne dostarczają nowych narzędzi i aplikacji, które  umożliwiają twórczość własną, pozwalają też na udostępnianie, zajmowanie stanowiska i komentowanie zgromadzonych zasobów i opinii wyrażanych przez internetową społeczność. Autorka rozumie i przedłożoną do oceny monografią udowadnia, że wprowadzaniu dzieci i młodzieży w świat ludzkiej kultury i wartości towarzyszyć musi zrozumienie języka komunikacji internetowej oraz poznanie i opisanie środków technologii informacyjno-komunikacyjnych, którymi z takim zainteresowaniem posługują się współczesne pokolenia.

Fragment recenzji: dr hab., prof. APS Maciej Tanaś

Książkę można nabyć klikając TUTAJ.

Opracowała: Aleksandra Kruszewska